Psychomotoriek
• in cadans •
Psychomotoriek kunnen we vertalen als het samengaan van de geest (psyche) en bewegen (motoriek), oftewel van denken en doen.
Iedereen kent wel de uitdrukking ‘al doende leert men’. Kinderen leren al spelenderwijs. Ze ontwikkelen hun spieren, zintuigen en motoriek terwijl ze bewegen en spelen, ieder op zijn eigen manier en in zijn eigen tempo. Meestal verloopt deze ontwikkeling spontaan.
Bij sommige kinderen is er echter sprake van een vertraagde of afwijkende ontwikkeling. Dit kan het gevolg zijn van een aandoening van de zintuigen, het zenuwstelsel of van het houdings- en bewegingsapparaat. Het kan ook komen door een tekort aan motorische ervaring. Soms is de reden niet helemaal duidelijk.
Problemen in de motoriek kunnen een negatieve invloed hebben op het zelfbeeld en de leermogelijkheden van het kind. Omgekeerd is het ook zo dat psychische aspecten zoals faalangst of een laag zelfbeeld de motorische processen kunnen verstoren. Psychomotoriek kan hen dan daarbij helpen.
Toepassingen:
- asymmetrische voorkeurligging bij zuigelingen
- baby’s die niet omrollen, zitten, kruipen of lopen
- huilbaby’s
- billenschuivers
- kinderen met orthopedische afwijkingen, Cerebral Palsy, spieraandoeningen, …
- problemen met fijnmotorische vaardigheden zoals tekenen, kleuren, knippen, schrijven, …
- leermoeilijkheden
- problemen met handkeuze en lateraliteit (links-rechtsproblematiek)
- problemen met ruimtelijk inzicht
- omkeringen van letters en cijfers
- stress bij kinderen
- faalangst
